خداوند عالمیان ( جل جلاله )  می فرماید :

” من سوره ی فاتحة الکتاب را میان خود و بنده ی خویش قسمت کرده ام. پس نصف آن سوره از من است ، و نصف آن از بنده ی من. ”

آنچه بنده در آن سوره می طلبد ، به او عطا می فرماید.

       چون می گوید ، بسم الله الرحمن الرحیم ، خدا می فرماید : بنده ی من به نام من آغاز کرد ، و بر من لازم است که کارهای او را به اتمام رسانم ، و در جمیع احوال به او برکت فرستم.

       چون می گوید ، الحمدلله رب العالمین ، حق تعالی می فرماید : بنده ی من مرا حمد کرد ، و دانست نعمت هایی که نزد اوست ، همه از جانب من است ، و بلاها که از او دور شده است ، همه به تطوّل و احسان من است. ای ملائکه ! شما را گواه می گیرم که ، نعمت های آخرت را برای او به نعمت های دنیا اضافه کردم ، و بلاهای آخرت را از او دفع نمودم ، چنان که بلاهای دنیا را از او دفع کردم ، و بلاهای آخرت را از او دفع نمودم ، چنان که بلاهای دنیا را از او دفع کردم.

       چون می گوید ، الرحمن الرحیم ، حق تعالی می فرماید : بنده ام برای من شهادت داد که ، من رحمان و رحیم هستم. ای ملائکه ! شما را گواه می گیرم که ، بهره ی او را بسیار کردم ، و نصیب او را از عطاهای خود عظیم نمودم.

       چون می گوید ، مالک یوم الدین ، خداوند عالَم می فرماید : ای ملائکه ! شما را گواه می گیرم ، چنان که اعتراف کرد که من مالک روز جزا هستم ، در آن روز ، حسابِ او را آسان کنم و از گناهانش درگذرم.

       چون می گوید ، ایّاک نعبد ، حق تعالی می فرماید : بنده ی من راست گفت ، و مرا عبادت کرد. پس شما را گواه می گیرم که بخاطر این عبادت ، به او ثوابی کرامت می فرمایم ، که جمیع مخالفان او آرزوی منزلت وی نمایند.

       چون می گوید ، ایّاک نستعین ، حق تعالی می فرماید : بنده ی من به من استعانت جُست و اِلتِجاء به من آورد. شما را گواه می گیرم که ، او را در جمیع امور عنایت نمایم ،و در جمیع شداید به فریاد او رسم ، و روز بلاها و سختی ها دست او را بگیرم.

       چون می گوید ، اهدنا الصراط المستقیم تا آخر سوره ، حق تعالی می فرماید : آنچه از من طلبید ، به او کرامت کردم ، آنچه آرزو نمود ، به وی عطا کردم ، و از آنچه ترسید ، او را ایمن گردانیدم.